ملت عزیز الشأن و از این حرفها
خسته نباشید از بس دویدید.
الاحقر شرمنده هستم که امکانات حمل و نقل اتوبوسی، ساندیس، کلوچه نوشین و غیره میسر نشد و طبق معمول سنگ ها بسته و سگ ها آزاد بودند. بعضا بعلت پارس های شدید امکان خروج از منزل نیز برایتان میسر نگردید.
یک خسته نباشید هم باید بگویم به آن همه آدم دیگر که با پای پیاده، سوار اتوبوس شدند و زحمت خوردن ساندیس و کلوچه و چلوکباب را بر خود هموار کردند تا نمايشگاهی از عزت و اقدس و صفورا و مجتبی و ... برگزار گردد. اجر شما در زمان پیاده شدن از اتوبوس نقدا و در ادامه فیش حقوق باز هم نقدا پرداخت شده است، انشاالله.
شما کاری کردید که دستگاه استکباری گوگل هم نتوانست شما را از یک هشتم میدان آزادی کوچک تر نشان بدهد و این از معجزات موعود منتظر است و اسناد آن پیش ا.ن موجود است.
آيا سی و يك سال آزمون و خطای چند دولت متكبّر و زورگو و احمق و کودن و الدنگ كافی نيست (دروغ چرا، معظم له این یک قسمت را از پیام خ.ر اخذ کرده اند/ میرزا) كه خیلی ها را از خواب غفلت بيدار كند و بيهودگی حکومت نظامی و باز گذاشتن سگها و بستن سنگ ها را به آنان تفهيم نمايد؟
دوستان و دشمنان کلا بدانند كه اين مردم، راه خود را شناخته و تصميم خود برای ماستمالی دهان حکومت نظامی ها را گرفته است حالا چه با اسب تروا و چه با خر ملانصرالدین.
الاحقر در موقع دیگر هماهنگ تر با شیخ مهدی ( منظور معظم له، کروبی است/ میرزا) اقدام کرده و با همان پایی که باتوم نخورده و درد نمی کند بر مواضع خود پافشاری می کنیم. (همقطاران خارج از کشور نگویند چرا با دو تا پا پافشاری نمی کنم. وجدانا ساق پای چپ کبود و بلکه له شده است/این را خود معظم له فرمودند توضیح بدهم/ میرزا)
علی ایحال فردا هم روز خداست و ترجیح مردم این است یکدفعه کار یکسره نشده تا بلکه نتیجه این 31 سال خیلی مفصل و سر فرصت و حوصله به "اتوبوس سوار" و "اتوبوس فِرِست" استعمال گردد.
